مناجات
ای آفریننده هستی ، زندگی چیست ؟ اختیارم را از کجا آورده ام ؟
منی که قدرت رام نمودن اسب چموش هوس هایم را ندارم در تاریکی های این دنیا رهایم مکن و چراغ هدایتت را بر من خاموش مگردان .
معبودا
بیاموز مرا تا از رعشه قلم خویش صراط سرخ مستقیمی رسم کنم تا مسیر عبودیتم باشد
خداوندا
مرا در بته آزمایش خویش بیاموز و با پتک اهنین روزگار سخت، اندیشه ام را قوام بخش
الهی
از هیبتم بکای و بر غیرتم بیفزای تا با اراده ای جهت دار عمل نمایم . جامه عافیت بر تنم نمای تا توانایی گام برداشتن در راه رضای تو را داشته باشم .
تو ای که پوشاننده هر خطایی بر من بپوشان خطاهایم را و پاک پاک گردان طینتم را
مرا به قهر روزگار ملولم مساز و با پاک سیرتان همنشینم بساز .
در برابر تو همه نیازم ، مرا نیاز به غیر مگردان .
توانایی ام بخش تا توانگر دستگیر باشم .
خداوندا
در هر لحظه و هر مکان مرا به یاد آور تا در مسیری گام بردارم که رضای تو در ان است . و در هر لحظه و هر مکان مسیری را پیش پایم قرار ده که بهترین راه است .